5 λάθος παραδείγματα που δίνουμε στις κόρες μας

Ακόμη κι αν ψάχναμε μάλλον δεν θα μπορούσαμε να βρούμε μια μαμά που να μην ονειρεύεται απεριόριστες δυνατότητες για το κοριτσάκι της, που να μην θέλει να το δει να γίνεται ό,τι αυτό θελήσει –από μπαλαρίνα, δασκάλα ή… επαγγελματίας μαμά, μέχρι οδηγός λεωφορείου, αρχηγός κόμματος ή συγγραφέας. Και η νεαρή γυναίκα που κάθε μαμά οραματίζεται ότι θα γίνει η κόρη της, δεν είναι μια μπαλαρίνα υποταγμένη, μια οδηγός λεωφορείου με κόμπλεξ κατωτερότητας ή μια αρχηγός κόμματος με IQ πατάτας. Είναι μια γυναίκα ανεξάρτητη, μορφωμένη (λίγο ή πολύ), δυναμική, ισορροπημένη, αξιοπρεπής, με αυτοπεποίθηση και λογική.

Το γεγονός ότι ως μαμά αποτελείς αυτόματα πρότυπο και σύμβολο, ίσως είναι ο πιο αγχωτικός και δύσκολος όρος στο συμβόλαιο της μητρότητας. Έτσι είναι όμως αυτή η δουλειά και, ευτυχώς ή δυστυχώς, μια μαμά είναι το πρώτο και το ισχυρότερο παράδειγμα προς μίμηση για τα παιδιά της κι ακόμη περισσότερο για την κόρη της.

Μήπως λοιπόν, άθελά μας, περνάμε τα λάθος μηνύματα στα κορίτσια που αναθρέφουμε; Μήπως κουβαλώντας τα δικά μας στερεότυπα τα φορτώνουμε λίγο-πολύ και στις πλάτες των εκκολαπτόμενων γυναικών που έχουμε αναλάβει να μεγαλώσουμε; Ακολουθούν ορισμένα λάθος παραδείγματα, που καμιά φορά δίνουν οι μαμάδες, επηρεάζοντας αρνητικά το μέλλον των κοριτσιών τους.

Τα αντικείμενα φέρνουν την ευτυχία

Δεν είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη που γινόμαστε όντα υπερκαταναλωτικά και εθισμένα στις βιτρίνες, τα ψώνια, τις προσφορές και τις σακούλες με καινούρια ρούχα. Έτσι λειτουργεί ο παλιόκοσμος κι η παλιοκοινωνία. Ωστόσο, μήπως πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αναρωτηθούμε: μήπως η αγάπη μας για τις εκπτώσεις, το «κόλλημά» μας με τις τσάντες, η εμμονή για καινούριες κουρτίνες ή η υπερηφάνεια για το νέο μας ρολόι μετατρέπουν τις κόρες μας σε θύματα του καταναλωτισμού;

Μεγαλώνοντας «μικρομέγαλα» κορίτσια

Μη βιαστείτε να μας χαρακτηρίσετε συντηρητικούς και φοβικούς: δεν ισχυριζόμαστε ότι το να περιποιηθείς την κοτσίδα της κόρης σου, να την αφήσεις να βάψει τα νύχια της μια στο τόσο ή να της μάθεις να φροντίζει τον εαυτό της είναι κακό. Η θηλυκότητα δεν πρέπει να είναι ενοχοποιημένη και τα κοριτσάκια έχουν ούτως ή άλλως την τάση να βιάζονται να μεγαλώσουν –δεν αποτελεί πρόβλημα το να αγκαλιάσετε τις ανησυχίες της κόρης σας και να της δώσετε τις σοφές κι έμπειρες συμβουλές σας περί ομορφιάς και περιποίησης.

Ωστόσο, το να βάφεις τα νύχια της 4χρονης κόρης σου μια φορά την εβδομάδα γιατί είναι «χαριτωμένο» δεν καταργεί κάπως την παιδικότητά της; Το να της λες όσο είναι ακόμη παιδί ότι «τα κορίτσια κάθονται σταυροπόδι», δεν είναι καταπιεστικό; Το να εμπλουτίζεις ακούραστα τη συλλογή με στέκες, τσαντάκια, κολιέ και μπιχλιμπίδια ενώ είναι ακόμη στο νήπιο, δεν αποτελεί δείγμα ότι εσύ βιάζεσαι να μεγαλώσει;

Δεν είναι «κοινωνικός σχολιασμός», είναι κουτσομπολιο

Κακά τα ψέματα: το αν η Ρούλα «πήρε» έναν πολύ μεγαλύτερό της δεν είναι δική σας δουλειά. Όπως δεν είναι δική σας δουλειά το πώς και το γιατί η διπλανή κυρία στο super market είναι υπέρβαρη ή το πόσα λεφτά βγάζει ο Γιάννης της Κατερίνας. Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας, γι’ αυτό, μαμάδες και μπαμπάδες, χρειάζεται προσοχή. Η ατάκα είναι πιο παλιά κι απ’ την Ακρόπολη: «μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν». Γι’ αυτό, περιορίστε τον «κοινωνικό σχολιασμό» και κρατήστε τη γνώμη σας για τον εαυτό σας –μικρά, λαμπερά ματάκια παρατηρούν κάθε σας πράξη και επηρεάζονται. Και τις κουτσομπόλες, δεν τις συμπαθεί κανείς.

«Αυτό είναι δουλειά του μπαμπά»

Οι φωνές που μέχρι σήμερα λένε «Είναι δυνατόν άντρας πράμα να κάθεται να σφουγγαρίζει;» είναι περισσότερο από πολλές. Ο καθείς έχει την γνώμη του και κάθε οικογένεια πορεύεται με τις αξίες της, ωστόσο δεν μπορούμε να μην το επισημάνουμε: (σχεδόν) όλοι μπορούν να τα κάνουν (σχεδόν) όλα.

Ας αφήσουμε στην άκρη τι κρίνουν οι μαμάδες-σύζυγοι ότι μπορεί και δεν μπορεί, πρέπει και δεν πρέπει να κάνουν οι καλοί τους. Το να περιορίζονται οι ορίζοντες και οι δυνατότητες της κόρης σας απλά και μόνο επειδή γεννήθηκε κορίτσι, δεν είναι άδικο; Μπορεί να γίνει μηχανικός, γιατρός, πυροσβέστης, φαναρτζής, Πρόεδρος Δημοκρατίας και ό,τι άλλο θελήσει κι αυτό είναι χρέος κάθε γονιού να της το υπενθυμίζει.

Το φύλο της δεν είναι χαλινάρι.

(To αποδεικνύει και η φυσικός Μαρί Κιουρί:)

Όταν η μαμά κοιτάζεται στον καθρέφτη…

Σίγουρα θέλετε η κόρη σας να μάθει ότι η αυτοπεποίθηση μιας γυναίκας δεν εξαρτάται από τον Δείκτη Μάζας Σώματός της, από το νούμερο του σουτιέν της ή απ’ τη φωτογένειά της. Μήπως όμως τα δικά σας κόμπλεξ… δεν κρύβονται εύκολα; Ένα κορίτσι που βλέπει τη μαμά του να κοιτάζει με απελπισία την περιφέρειά της στον καθρέφτη ή να προσπαθεί αγωνιωδώς να κρύψει τις άσπρες τούφες της, μαθαίνει ότι η εμφάνισή μιας γυναίκας είναι θεμελιώδης για την ευτυχία ή τη δυστυχία της.