Όταν η στενοχώρια και η θλίψη γίνονται αυτοάνοσο νόσημα

Ένα αυτοάνοσο νόσημα είναι μία κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό μας σύστημα επιτίθεται ενάντια στο ίδιο το σώμα μας. Το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει τον οργανισμό από βακτήρια και ιούς και όταν αυτοί εισβάλλουν στο σώμα σπεύδει να τους επιτεθεί. Το σώμα έχει την ικανότητα να διακρίνει τα δικά του βακτήρια και κύτταρα από τα ξένα. Όμως σε ένα αυτοάνοσο νόσημα αυτό δε συμβαίνει.

Σε μία περίπτωση αυτοάνοσου νοσήματος, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν αναγνωρίζει τα δικά του κύτταρα, θεωρεί ότι είναι ξένα και σπεύδει να τους επιτεθεί. Έτσι, τα αντισώματα του οργανισμού επιτίθενται στα δικά του, υγιή κύτταρα. Είναι μία ασθένεια αρκετά διαδεδομένη, καθώς στην Ευρώπη ένας στους δέκα έχει ένα αυτοάνοσο νόσημα.

Στα αυτοάνοσα νοσήματα ανήκουν ασθένειες όπως ο διαβήτης, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η ψωρίαση, η ελκώδης κολίτιδα, η νόσος του Crohn και ο ερυθηματώδης λύκος. Τα άτομα που πάσχουν από αυτές τις ασθένειες, πρέπει να λαμβάνουν πολύπλοκα φαρμακευτικά σχήματα για όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Έρευνες έχουν δείξει ότι η εμφάνιση των αυτοάνοσων νοσημάτων συνδέεται με τη στεναχώρια και το άγχος, δύο παράγοντες που κυριαρχούν στην σύγχρονη ζωή. Έτσι, το σωματικό ή ψυχολογικό στρες μπορεί να έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα στην υγεία μας. Όταν αγχωνόμαστε συνεχώς, στενοχωριόμαστε και κρύβουμε όλα αυτά τα συναισθήματα, ουσιαστικά κάνουμε επίθεση στον ίδιο μας τον εαυτό.

Θα πρέπει να αποφεύγουμε αυτά τα έντονα συναισθήματα, να εξωτερικεύουμε αυτά που νιώθουμε, να τα μοιραζόμαστε με τους γύρω μας και να προσπαθούμε να ζούμε όσο το δυνατόν πιο ξέγνοιαστα. Το παρακάτω κείμενο περιγράφει μία κατάσταση αυτοάνοσου νοσήματος και τις αιτίες που το προκαλούν με πολύ γλαφυρό και παραστατικό τρόπο και σίγουρα θα σας συγκινήσει.

Σκέφτομαι πάνω από ένα μήνα να αγγίξω αυτό το θέμα. Είναι ευαίσθητο. Είναι σοβαρό.Είναι όσα δεν μπορείς να περιγράψεις μέσα σε 10 γραμμές.

Αρχικά να σου πω πως οι λόγοι που ένας άνθρωπος εμφανίζει αυτοάνοσο νόσημα μπορεί να είναι πολλοί. Δεν θα σταθώ στα ιατρικά κομμάτια του θέματος καθώς δεν είμαι γιατρός.

Ζώντας από πολύ κοντά ανθρώπους που έχουν αυτοάνοσο νόσημα έμαθα να τους σέβομαι, λίγο παραπάνω απ’ όλους τους άλλους, να τους εκτιμώ και να τους θαυμάζω καθημερινά.

Για σένα λοιπόν που έκανες τη στεναχώρια σου αυτοάνοσο.

Για σένα που κατάπιες όλη τη δυστυχία σου και αυτή μη έχοντας να ξεσπάσει πουθενά, επιτέθηκε στον ίδιο τον οργανισμό που την “φιλοξενούσε”.

Για σένα που ξύπνησες ένα πρωί και είδες τα χέρια σου πιο άσπρα από τη λεύκη.

Για σένα που ενώ πήγες στη δουλειά σου κανονικά, ξαφνικά θόλωσαν τα μάτια σου και η σκλήρυσνη κατα πλάκας θα είναι μόνιμη σύντροφός σου στα δύσκολα.

Για σένα που βγήκες μία βόλτα και η δύσπνοια σου “έκοψε” τα πόδια, το άσθμα δεν έκανε πλάκα και από εκείνη τη στιγμή δεν πας ούτε στο διπλανό δωμάτιο χωρίς την εισπνοή σου.

Για σένα που κοιτάχτηκες στον καθρέφτη, είδες μια κοκκινίλα στα μάγουλα και ο λύκος θα σου γρυλίζει κάθε μέρα για να σου δείξει την παρουσία του.

Για σένα που ο οργανισμός σου δεν άντεξε και σου επιτέθηκε.

Για σένα που στο μόνο που έχεις φταίξει, είναι που δεν γύρισες πίσω όλα τα αρνητικά που δέχτηκες και τελικά θα πρέπει να μάθεις να ζεις με τις επιπτώσεις αυτές.

Για σένα που δεν σε λυπάμαι γιατί με έμαθες μόνο να σε θαυμάζω.

Γράφω και γεμίζει η καρδιά μου συναισθήματα.

Αν με διαβάζεις, τα μόνα που θέλω να σου πω είναι ένα μεγάλο “Μπράβο που με δίδαξες να παλεύω” κι ένα “Συνέχισε να προσπαθείς”.

Ίσως κλήθηκες να κάνεις το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου, ίσως να νιώθεις πως οι άλλοι δεν μπορούν να καταλάβουν τι περνάς, ίσως να σκέφτεσαι “γιατί σε μένα”. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έφταιξες σε τίποτα.

Αν είσαι απόλυτα υγιής και διαβάζεις αυτό το άρθρο να θυμάσαι πως και σήμερα έχεις μια ευκαιρία να ζήσεις καλά. Εκμεταλλεύσου την!

Ανδριάνα Παπάζογλου