Πέθανε ολομόναχος μέσα στο νοσοκομείο, είχε αφόρητους πόνους ο αγαπημένος ηθοποιός, ένα χρόνο μετά πήγε να τον βρει και η μάνα του…
Το σκληρό τέλος του Χρόνη Εξαρχάκου.
Ολοκληρώνοντας το 1982 την παράσταση που έμελλε να είναι η τελευταία του, «Το παραμύθι πάει σύννεφο» στο θέατρο «Ακροπόλ», αλλά και την κινηματογραφική ταινία «Εδώ και τώρα αγγούρια! Πόσα φάγατε σήμερα;» του Δαδήρα, ο Χρόνης Εξαρχάκος νόσησε σοβαρά από καρκίνο και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο Λονδίνο, αλλά η εγχείρηση δεν πήγε καλά.
Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην εκπομπή «Σήμερα», είχε πει για την περιπέτεια με το συκωτιού: « Όταν κάποιος είναι άρρωστος, σημαίνει πως έχει κάποια σοβαρή ασθένεια. Και δεν είναι κάτι πρόχειρο, αυτό το εξέτασα και με το γιατρό μου. Το γεγονός είναι πως κάνουμε μια πάρα πολύ σκληρή δουλειά και το ξέρετε πολύ καλά αυτό. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να κλείσει το θέατρο, επειδή αρρώστησε ένας πρωταγωνιστής, ένας ηθοποιός, ένας μουσικός. Και πήγα με μισή διάθεση και πόνους να κάνω παράσταση.
Όλο αυτό εις βάρος μου, διότι το κοινό δεν μπορεί να ξέρει σε τι κατάσταση βρίσκομαι εγώ και αν πρέπει να κάνω παράσταση. Βέβαια, εγώ είχα ενοχλήσεις από το συκώτι μου από πολύ παλιά. Αρχικώς, θα πρέπει να κάνω κάποιες εξετάσεις και μετά θα δούμε αν θα νοσηλευτώ σε νοσοκομείο».
Η κατάστασή του γινόταν όλο και χειρότερη και είχε ξεκινήσει να βλέπει το τέλος, αλλά τις ώρες που ο πόνος βρισκόταν σε ύφεση, ο Εξαρχάκος δεν έχανε το χιούμορ του και αστειευόταν συνέχεια με τις νοσοκόμες. Συμπαραστάτες του σ’ αυτόν τον αγώνα για τη ζωή του, ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Γιάννης Δαλιανίδης. Τον βοήθησαν οικονομικά και του συμπαραστάθηκαν όσο κανείς. Τη στιγμή που πέθανε στο νοσοκομείο ήταν μόνος. Ήταν 27 Σεπτεμβρίου 1984 και κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο.
Ένα χρόνο μετά το θάνατό του, το 1985, απεβίωσε και η μητέρα του από κατάθλιψη.
