Λαμία: Καθηγήτρια κατέρρευσε μπροστά στους συναδέλφους της και κατέληξε λίγο αργότερα

Σύμφωνα με πληροφορίες από protothema.gr, η 60χρονη βρίσκονταν στην αίθουσα των εκπαιδευτικών καθώς είχε κενό από τα μαθήματά της

Τραγωδία σήμερα το πρωί σε σχολείο της Λαμίας όταν 60χρονη καθηγήτρια κατέρρευσε την ώρα που βρίσκονταν στην αίθουσα των εκπαιδευτικών, στη διάρκεια κενού από το μάθημα της και μπροστά στα μάτια συναδέλφων της.

Κατέρρευσε και πέθανε πριν λίγο μπροστά στους συναδέλφους της

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του LamiaNow.gr , η άτυχη 60χρονη ξαφνικά σωριάστηκε, με τις ενδείξεις να δείχνουν ανακοπή.

Συνάδελφος της, παρά το σοκ, προσπάθησε να τη βοηθήσει ενώ κλήθηκε ασθενοφόρο προκειμένου να τη μεταφέρει στο Νοσοκομείο.

Οι διασώστες έφτασαν άμεσα αφού ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ βρίσκονταν την ίδια στιγμή στην οδό Καποδιστρίου κοντά στο σχολείο.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η 60χρονη δεν είχε τις αισθήσεις της. Κατέληξε λίγα λεπτά αργότερα την ώρα της διακομιδής της στο Νοσοκομείο Λαμίας.

Τα ακριβή αίτια του αιφνίδιου θανάτου της θα δείξει η νεκροψία – νεκροτομή που θα διενεργηθεί από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία Στερεάς Ελλάδας.

Πέθανε ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης

Δίδαξε επί σειράν ετών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο ήταν τακτικός καθηγητής μέχρι τη συνταξιοδοτησή του – Είχε διατελέσει νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου

Την Κυριακή, 5 Οκτωβρίου 2025, έφυγε από τη ζωή ο ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διακεκριμένος συνταγματολόγος, Γεώργιος Ι. Κασσιμάτης, σε ηλικία 93 ετών.

Ο Γεώργιος Ι. Κασσιμάτης θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες νομικούς, στον χώρο του συνταγματικού δικαίου. Είχε ενεργή παρουσία τόσο στην ακαδημαϊκή ζωή όσο και στα δημόσια πράγματα, συμμετέχοντας σε νομοπαρασκευαστικές επιτροπές, πολιτικές διαδικασίες αναθεώρησης Συντάγματος, καθώς και δημόσιες παρεμβάσεις για κρίσιμα ζητήματα του δημοσίου δικαίου.

Ο Γ. Κασσιμάτης γεννήθηκε το 1932 στα Κύθηρα, στο χωριό Λιβάδι, από αγροτική οικογένεια.

Σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών

Κατόπιν, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές/διδακτορικές σπουδές στα πανεπιστήμια της Βέρνης (Ελβετία) και του Μονάχου (Γερμανία), όπου το 1965 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή.

Ακαδημαϊκή πορεία

Από το 1973 έως το 1999 διετέλεσε υφηγητής (ή εντεταλμένος υφηγητής), έκτακτος και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών.

Υπήρξε Πρόεδρος της Νομικής Σχολής Αθηνών κατά την περίοδο 1993-1997.

Συνταξιοδοτήθηκε το 1999 ως ομότιμος καθηγητής.

Ήταν ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Συνταγματικών Ερευνών από τη σύστασή του (τέλη 1980/αρχές 1990) μέχρι το 2011 (ή κοντά σε αυτό το έτος).

Διετέλεσε επίσης Πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου την περίοδο 1985-1990, εν όψει οργάνωσής του και ενάρξεως της λειτουργίας του.

Πολιτική και Δημόσια δράση

Ο Γ. Κασσιμάτης δεν έμεινε απλώς ως θεωρητικός νομικός αλλά έπαιξε ενεργό ρόλο και στα δημόσια πράγματα:

Από το 1981 έως το 1988 διετέλεσε διευθυντής του Νομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου.

Σε αυτό το πλαίσιο, συμμετείχε σε νομοπαρασκευαστικές εργασίες, ιδίως στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1985-1986 και σε άλλες θεσμικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Διαδραμάτισε ρόλο σε διαδικασίες προπαρασκευής συνταγματικών μεταρρυθμίσεων και είχε συμβολή στη μελέτη της αντισυνταγματικότητας νομοθετικών και συμβατικών πράξεων, όπως οι δανειακές συμβάσεις της Ελλάδας μετά το 2010.

Συχνά παρενέβαινε δημόσια, εκδίδοντας μελέτες ή σχολιασμούς για κρίσιμα συνταγματικά ζητήματα, κρατώντας ενεργό ρόλο δημόσιου διαλόγου.

Κύρια χαρακτηριστικά του έργου του

Ο Γ. Κασσιμάτης θεωρείται σημαντικός για τη συστηματική θεμελίωση του ελληνικού σύγχρονου συνταγματικού δικαίου, ιδιαίτερα με έμφαση στις σχέσεις μεταξύ κράτους, θεσμών και ατομικών δικαιωμάτων.

Η εμβάθυνσή του στο ζήτημα της αντισυνταγματικότητας νομοθετικών ή συμβατικών πράξεων, και ειδικά των δανειακών συμβάσεων που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα στην κρίσιμη περίοδο μετά το 2010, έγινε γνωστή ως μία από τις επιδραστικές παρεμβάσεις του (την οποία υποστήριζε δημόσια με ισχυρή επιχειρηματολογία).

Η συμβολή του ήταν διττή: τόσο θεωρητική — μέσω συγγραμμάτων, μελετών και διδασκαλίας — όσο και πρακτική — μέσα από δημόσια παρέμβαση, κοινωνικό διάλογο και συμμετοχή σε θεσμικές διαδικασίες.